Een tweede hond in huis nemen, is iets waar menig hondeneigenaar wel eens over twijfelt. Maar er komt heel wat meer bij kijken dan we op het eerste zicht denken. In dit artikel som ik op waar je rekening mee moet houden voor je deze beslissing maakt. Want als je weet waar je aan begint en het slim aanpakt kan het een geweldige ervaring zijn, maar als je halsoverkop een tweede hond gaat halen en bij je eerste zet kan er wel eens wat misgaan.
Vraag 1: Waarom wil je een tweede hond?
Er zijn heel wat redenen om een tweede hond in huis te nemen. Er zijn goede en minder goede redenen. Voor mensen die me al wat langer kennen, weten dat ik Ragna destijds met de verkeerde reden in huis heb gehaald. Waardoor ik heel veel druk op haar heb gezet om iemand te zijn die ze niet was. Om te voldoen aan het ideaal plaatje dat ik in mijn hoofd had en dat is niet al te best uitgedraaid. Wil je daar meer over weten, lees of luister mijn verhaal er dan nog eens op na. Ik som hier alvast enkele redenen op en waarom ze misschien niet ideaal zijn.
Mijn eerste hond heeft problemen, ik wil een herkansing
Als ik eerlijk ben is dit de reden dat ik soms wel een extra hond wil. Ragna hebben we in zo een cruciale tijd, zo veel over haar grenzen geduwd dat er zich problemen zijn gaan ontwikkelen. Met de kennis die ik nu heb, zou ik zo graag opnieuw starten. En dat begint al bij de hond op een heel andere plaats te gaan halen. Zo krijg ik de kans om te bewijzen dat mijn opvoedingsmethode echt werken. (alsof ik dat nu nog niet genoeg heb bewezen als je kijkt naar de verhalen van mijn klanten, en de successen met Ragna.) Maar dit is puur een ego probleem en dus niet een goede reden om een extra hond te nemen.
Soms hopen mensen ook dat de tweede hond, de eerste gaat leren dat alles oké is. En er geen reden is om zichzelf zo te gedragen. Helaas, dat is uitzonderlijk. Het is veel waarschijnlijker dat hond nummer 2 dingen gaat oppikken van je eerste. Zeker als je die als puppy in huis haalt.
Mijn hond verveelt zich en ik heb te weinig tijd
Je tweede hond gaat dit probleem niet oplossen! Je honden gaan niet elkaar bezig houden, soms wel. Soms ook niet. Je gaat dubbel zo veel tijd moeten voorzien. Want het klopt dat honden houden van sociaal contact, maar ze hebben vooral het sociaal contact met mensen nodig. En de band tussen jou en de hond, die kan de andere hond helemaal niet oplossen. Dus zorg dat je minstens tijd hebt om met elke hond apart te gaan wandelen moest het nodig zijn! Heb je twee honden die heel graag spelen en hevig spelen, ga je dit nog steeds moeten monitoren. Hoe heviger het spel, hoe sneller het uit de hand kan lopen.
Mijn hond kan niet alleen zijn
Verlatingsangst oplossen doe je samen met een echte expert. Helaas, is het zelden zo dat een tweede hond de verlatingsangst van nummer 1 oplost. De verlatingsangst heeft namelijk te maken met dat jij als mens weg bent. Een andere hond gaat hier dus geen oplossing voor bieden. Er is een heel klein percentage waarbij dit wel werkt, maar volgens mij is een tweede hond nemen net een te grote impact voor die ene procent kans. Het zou ook kunnen dat doordat hond nummer 1 het zo moeilijk heeft. Je tweede hond die angst zomaar gaat overnemen, want als mijn buddy in paniek is zal er wel een reden toe zijn zeker?
Je wilt een nood vervullen die je eerste hond niet vervult
Ook eentje die ik als ik eerlijk ben als reden neem. Ragna kan helemaal niet veel aan, meer dan twee wandelingen per week en het huis staat op stelten. Wel vervelend natuurlijk, aangezien de reden origineel was om een hond te hebben om wandelingen mee te maken. Met op reis te gaan, rond te trekken. Helaas, no-go met Ragna. Dus waarom geen tweede hond nemen en het opnieuw proberen? Een antwoord: omdat het weer kan misgaan. Het grootste probleem in de opvoeding van onze honden is de druk die we op onze honden leggen om op een bepaalde manier te zijn. Jij wilt een hond om lekker mee te knuffelen. Je hond vind al dat geknuffel en dichtbij liggen niet leuk. Je gaat steeds over zijn grenzen en voor je het weet, gromt je hond naar je. De oogkleppen die je aan de ene kant gaat opzetten om je noden te vervullen, of de onnodige zorgen die je maakt zorgen er net voor dat het probleem erger wordt dan het hoefde te zijn. Je gaat nu hond 2 met dezelfde intentie in huis nemen en weer die fout maken. Niet echt slim dus.
Als een volwassen hond adopteert waarvan het karakter volledig gekend is, is dit een ander verhaal en kan dit misschien wel een succes worden. Maar nog steeds komen er andere dingen bij kijken.
Mijn eerste hond is al zo oud, en ik wil niet zonder hond vallen.
Deze snap ik volledig als je naar jezelf kijkt. Maar kijk naar het perspectief van de hond. Deze is echt erg af te raden. Je hebt hier verschillende uitkomsten maar geen van alle eerlijk tegenover je tweede hond. Het kan goed klikken tussen beide honden en ze worden heerlijke vrienden. Sterft je eerste hond, gaat je tweede hond ook door een zeer zware periode van rouw gaan. Ook al dacht je het voor jezelf makkelijker te maken, nu zit je samen in de rouw. Klikt het niet, en is je senior niet opgezet met een nieuw jonger geweld dan heb je net zijn laatste rustige jaren helemaal verstoort.
Vraag 2: Wilt mijn hond een extra hond?
Voor mij is deze zeer makkelijk te beantwoorden. Ragna schreeuwt al altijd tegen ons NEE! Ragna is een hond die het moeilijk heeft om te delen. Eten, slaapplaats, ons. Ze wilt alles zelf en de rest moet wegblijven. Aan de grond hiervan ligt de angst om iets kwijt te raken, en dus pure onzekerheid. Dit maakt haar geen slechte hond, maar een tweede hond in huis nemen zou de rust die we nu eindelijk hebben opgebouwd weer grondig verstoren. Zijn we hier klaar voor? En het antwoord is voor mij nee.
Soms worden er wel een kennismakingen gedaan op neutraal terrein. Kijken of de honden overeen komen. Wel is het belangrijk om te weten, dat op puur zo een kennismaking wij het idee zouden hebben. Oh ja, dit klikt wel. Tot Ragna 60 minuten later denk: Genoeg hiervan, blijf nu maar uit mijn buurt. Maar dan is de kennismaking misschien al gebeurt en de foute beslissing genomen. Ook is er altijd een verschil tussen een woning en neutraal terrein in de tolerantie van je hond.
Nu jij hebt een goede reden om een tweede hond te nemen en bent hier helemaal klaar voor. Een hond is geweldig, een tweede kan het alleen beter maken. Je hond is ook heel tollerant, heeft geen problemen met honden die op bezoek komen. Je kent je hond door en door. Zijn speelstijl, zijn noden, zijn frustraties. Dan is het tijd voor de laatste stap.
Vraag 3: Waar let ik op in het selecteren van een tweede hond?
Heb je een back-up plan?
Wat ga je doen als er geen klik is? Ben je klaar voor die gevolgen. Je kan helaas niet afdwingen dat honden elkaar leuk vinden. Heb je de mogelijkheid om je huis in twee te verdelen, en te leven in een huis met de honden voor altijd apart. Ben je bereid te investeren in een gedragsdeskundige. Eventueel een plan als je nieuwe hond herplaatst moet worden. Het gebeurt niet zo vaak, maar bereid jezelf er op voor dat het ook niet kan lukken. Wees hier realistisch in.
Het geslacht
Als je twee honden neemt, neem je bij voorkeur altijd een reu met een teef. In de meeste gevallen gaat dit geen problemen geven. In 90% van de gevallen zal de teef het voor het zeggen hebben in huis en de meeste reuen hebben hier geen enkel probleem mee. Zoals alles wat ik schrijf, zijn er altijd uitzonderingen! Het wordt natuurlijk wel iets meer moeilijker om een reu in huis te hebben als je teef loops is. De reu gaat je teef dan non stop lastig vallen, in het begin van de loopsheid moet een teef hier niks van weten en zal ze hier stevig op reageren. De kans dat dit tot echte agressie leidt, is wel miniem. Wat je niet kan zeggen van twee teven waarbij er eentje loops is (of nog erger beide!)
Castreren is ook niet altijd een optie voor de reu die zijn zinnen heeft gezet op de teef. Ook een gecastreerde reu kan opgewonden raken van de geur van je loopse teef en kan haar ook dekken. Natuurlijk zonder mogelijkheid tot zwangerschap. Als je dus geen zin hebt om om de zes maand hierdoor te gaan kan je beide dieren laten castreren op een gepaste leeftijd, dus zeker niet te jong! Minstens een loopsheid zou je moeten doormaken als je een teefje in huis hebt.
Twee teefjes is altijd een beetje gevaarlijker, ze zijn heel wat pittiger dan reu’en en gaan sneller over tot agressie. Maar het kan natuurlijk dat je twee teven hebt die goed overeen komen. Maar als er een van hen loops is, kan de situatie draaien. Er zijn teven die tijdens hun loopsheid plots helemaal van karakter veranderen. Dit zorgt voor problemen, hier heb je dus de keuze om je honden te scheiden tijdens de loopsheid van je teef. Heb je twee teefjes die elkaar niet zo goed kunnen hebben en escaleert het telkens tijdens de loopsheid, los het dan zeker niet op door de felste van de twee te castreren. Zo ga je ervoor zorgen dat de agressie tussen beide dames net gaat toenemen. Voor teven die vaak vechten is castratie geen oplossing!
Familie of niet?
Vaak wordt er gedacht als er twee honden uit hetzelfde nest worden genomen dat deze goed gaan opschieten met elkaar, want ze zijn samen opgegroeid. Dit is volledig fout. Honden leven niet in roedels. Roedels is wat je ziet bij wolven. Mama, papa en de kinderen vormen een hechte familiale groep en leven zo verder. Dit is niet het geval met honden. Honden verlaten zo goed als altijd het nest en leven alleen verder en kiezen zelf losse sociale groepen om bepaalde activiteiten mee te doen. Honden uit hetzelfde nest zijn lichamelijk volledig aan elkaar gewaagd, maar gaan ook op net dezelfde moment puberen. Het gedrag van pubers staat volledig onder invloed van hun hormonen, dit zorgt ervoor dat ze zeer snel geïrriteerd kunnen zijn. Die puberale onzekerheid gaat ervoor zorgen dat er veel hevigere gevechten kunnen ontstaan. Het is gebleken uit onderzoek dat als er gevechten ontstaan bij honden tussen familieleden (broer & zus) dat deze veel vaker tot de dood gaan dan bij honden die geen familiale banden hebben.
Trage introductie
Je gaat niet ineens je nieuwe hond bij de eerste plaatsen en hopen dat het goed komt. Je werkt een plan uit van een trage introductie, die stapje voor stapje de nieuwe hond mee integreert in het huishouden. Zo krijgt je oude hond rustig de tijd om te wennen aan je nieuwe hond en heeft je nieuwe hond de tijd om jullie en je woning te leren kennen en te associëren met veiligheid.
Kennis over honden
Als je meer dan een hond hebt wordt je kennis over lichaamstaal van honden nog belangrijker. Wanneer moet je je honden zelf hun conflicten laten uitwerken en wanneer kom je tussen. Wat is er tussen komen? Trek je beide honden uit elkaar of leid je hen gewoon af om de spanning te doorbreken. Dit alles hangt af van de situatie en je honden. Het kan dus wel interessant zijn om te investeren in een extra cursus over lichaamstaal en opvoeding of een gedragsdeskundige je de eerste weken te laten begeleiden.
Kleine top tip
Wil je de grootste kans op slagen, zorg dan dat je nieuwe hond altijd eerst in bepaalde ruimtes is en je oude hond er als laatste bij komt. Je eerste hond heeft zo minder het gevoel dat er een indringer zijn huis binnenkomt. Zo vermijd je dus een confrontatie. Zijn er momenten dat je onzeker wordt over wat je ziet. Je honden maken zich groot en laten zich gelden tegenover elkaar, laat ze even doen. Het komt bijna nooit meteen tot een serieus gevecht, en zo’n korte schermutseling is normaal. Natuurlijk alles hangt van de situatie af. Zet je een pup bij je senior, zorg dan dat je senior een ruimte heeft om rust te kunnen nemen weg van die gekke pup of puber. Nu tussenkomen en management is natuurlijk nog steeds een groot verschil. Je wilt het rust in je huis managen. Maar als er een conflict tussen je twee honden ontstaat, kunnen ze het vaak zelf wel oplossen.