Ik heb dit weekend iets geleerd over terug reflecteren naar jezelf. Iets wat ik al heb gedaan, maar al weer lang vergeten was. Ik vermoed dat veel van jullie dit soms een vergeten. Denk je soms na over hoeveel zaken je aan je hond wil veranderen? Aan je partner? Aan je kinderen? Maar eigenlijk is een betere vraag, hoeveel zaken wil je aan jezelf veranderen?
Alles wat ik geloof, voel en zie, komt steeds terug op datzelfde woord: aanvaarding. Maar nu plots vallen de puzzelstukjes in elkaar. Mensen horen soms niet wat ik vertel, ze hebben het er moeilijk mee, hun huidige hond aanvaarden lijkt onmogelijk. Heb je ook dat gevoel? Stel jezelf eens de vraag, hoeveel van jezelf aanvaard je volledig? Hoeveel van jezelf wil je nog veranderen of ben je niet tevreden mee? Hoe graag zie je jezelf?
Ik ben met Ragna van conflict naar gelijkwaardigheid gegaan, en de grote verandering bij mezelf doorheen dat proces zijn me plots duidelijk. Ik aanvaard mijzelf ondertussen, helemaal. Het enige wat ik moet doen is in mijn kracht gaan staan en achterwege laten wat niet bij me past. Dit heb ik onbewust gedaan in heel mijn groeiproces met Ragna, ik heb mijn eigen groeiproces gestart. Want anders had ik in onze relatie nooit kunnen staan waar ik nu sta.
Dat inzicht heeft me iets heel belangrijk laten beseffen. Ik kan niet langer mijn focus leggen op alleen de hond. Ik kan niet langer mensen begeleiden in het samenleven met hun hond, zonder dieper te gaan in wie ze zelf zijn, wat ze voelen. Ik en jij bestaat niet, het is altijd wij. We leven samen. Er is niet zoiets als alleen je hond, of alleen jezelf. Jullie hebben alle twee jullie eigenheid en beïnvloeden elkaar. Alles in de wereld is verbonden, we dragen energie over of we nu willen of niet.
In je kracht staan
Bij mij is de grootste ommezwaai gekomen toen ik Human Design ontdekte. Ik was voordien altijd op zoek naar een label dat me mezelf liet begrijpen, waardoor ik kon accepteren dat ik anders was. Kon accepteren dat ik niet was wat ik verwachte, niet wat andere verwachte. Een excuus om mezelf te kunnen verantwoorden. En dat is net het probleem met die labels, die houden je vast in een excuus naar jezelf en beperken je mogelijkheden om eruit te breken. Nu besef ik dat ik mijzelf nooit had moeten verantwoorden.
En dan plots kwam Human Design op mijn pad, het begon als een label of ik dacht dat dat het was, en werd zoveel meer. De kunst van het anders zijn, noemen ze het. Ik noem het: de kunst om jezelf te zijn. Human Design leert je, hoe je uit je hoofd kan gaan en terug in je lichaam terecht kan komen. Het helpt je zoeken naar je eigen kern, je eigen waardes en ideeën. En start een proces van deconditioneren, dit wilt zeggen alles loslaten over wie je geleerd hebt dat je moet zijn en terug vinden wie je echt bent. Wie ben je in de kern als je alles achter laat wat opvoeding, omgeving, maatschappij, als laagjes over je hebben gezet (bewust of onbewust)
Conditioneren
Een woord dat zeer vaak gebruikt wordt bij onze honden en helaas ook bij onze kinderen. Conditioneren, dit is hoe we honden bewust zaken gaan aanleren. Natuurlijk kun je conditionering niet vermijden. Conditionering heeft Ragna geleerd dat ik naar buiten ga, als ik mijn schoenen aandoe. Dit is niet erg natuurlijk, zo leren we over de wereld. Maar wat wel een probleem is, is dat wij mensen dit bewust gaan inzetten om onze honden in ons leven te laten passen, om andere te manipuleren. We vinden dit de normaalste zaak van de wereld, want we worden immers ook heel ons leven geconditioneerd om mee te draaien in de mallemolen van de maatschappij. En zijn we hierdoor gelukkig geworden? Weten we nog wie we zijn? Wat we willen? Ik denk dat het antwoord voor de meeste onder ons nee is. We zijn allemaal op zoek naar iets zonder betekenis. Iets waaraan ons hoofd betekenis heeft gegeven, waarvan we denken dat dat het doel is. Zonder te weten wat we in onze kern willen. Zonder onze essentie te voelen.
Ik ken heel veel mensen die steeds meer beginnen te beseffen dat het leven meer kan zijn, dat ze zelf meer zijn. En dat er zo’n kracht zit in aanvaarding, maar toch blijven we actief bezig met onze metgezellen te conditioneren. We vinden blijkbaar niet dat zij het recht hebben op dezelfde bevrijding, waar wij als mensen steeds meer mee bezig zijn. Hoeveel van onze honden zouden vergeten zijn wie ze echt zijn? Wat er zit in hun kern? Doordat we ze al generaties lang vertellen, wie ze moeten zijn? Waar is de gelijkwaardigheid naartoe?
Tijd voor verandering
Het is tijd om hier iets aan te veranderen. Ik zet deze eerste stappen in dit proces en ik neem jullie hier graag in mee. Want samen exploreren, avonturen beleven, dat geeft verbinding en vanuit verbinding is alles mogelijk.
De mooiste relatie met onze honden en met onszelf zit in verbinding. Dat is de volgende stap op mijn pad. Ik ga samen met je op zoek naar de verbinding met jezelf en we trekken dit door naar alles rondom ons vanuit aanvaarding, gelijkwaardigheid en compassie. Want de verbinding met je hond ontdek je in de verbinding met jezelf.